Jacques vervolgt!
Jacques Chapelure | 19 juli 2015Oeioei, beste lezers. De hele Pyreneeën overgetrokken en geen woord van me laten horen. Reken het mij niet aan, vraag ik u deemoedig. Het waren de omstandigheden, niet mijn keuzes.
De lift die ik vorige week kreeg was geen onverdeeld succes. De pindakaas was van beduidend betere kwaliteit dan de auto. Nog geen 90 kilometer onderweg of het voertuig gaf de geest, rochelend en rokend als de spreekwoordelijke opa die zowaar tot 96 kwam. En ik moest nog zo ver!
Natuurlijk heb ik al mijn technische kennis in de strijd gegooid om het vehikel tot werklust te bewegen. Maar het demonteren van bougies, contactpuntjes, nokkenassen, distributieriem, dynamo, carburatie en nog veel meer bracht geen oplossing. Zelfs het weer monteren van al die onderdelen mocht niet helpen. De inmiddels opgetrommelde garagist riep hulpeloos dat hij zo’n model motor nog nooit had gezien. Afslepen was de enige optie.
Meevaller! De groep keek streng maar was me gunstig gezind. Ik kreeg het jack van een van de gestraften en de sleutel van zijn motor. Daar gingen we, op weg naar de nacht. Achterop de jacks van degenen die voor mij uitreden prijkte het embleem van de club: Badr Harry Motorcyle Club. In het ochtendgloren stopten we bij een benzinestation. Alle fietsen werden volgetankt. Betalen gebeurt daar kennelijk zeer geavanceerd, want er kwam geen euro of creditcard aan te pas. Moet ik nog eens uitzoeken, hoe dat werkt.
De leider van de groep, ene Harry, nam me apart. Ik kon wat terugdoen voor de verkregen hulp.
Zeker, graag en met alle plezier! Zeg me wat er moet gebeuren. Het werd een simpele klus. Ik moest bij rusthuizen voor senioren langsgaan en elke bewoner inlichten dat Griekse euro’s ongeldig zijn geworden en moeten worden ingeleverd. De biljetten zijn herkenbaar aan de tekst ΕΥΡΩ. Als de Tour voorbij is, kom ik ook graag bij u langs om ze in te nemen. Bespaart u de gang naar de bank. Het kostte me aardig wat tijd om de hele lijst af te werken. Op een paar weerbarstige senioren na, kon ik in alle vriendelijkheid de waardeloze biljetten in ontvangst nemen. Harry was tevreden en zou met zijn clubleden nog een kringgesprek houden met de onwilligen. Voor ons was het moment van afscheid gekomen. De motor mocht ik meenemen, tot de rand volgetankt. Ik verwacht morgen weer bij het peloton aan te sluiten. Verheug u op een week spetterende reportages van mijn hand. A bientôt!
Recente reacties